Hiermee ben ik aan het einde gekomen van al mijn taken voor de Module Muzische School, waarvan ik hier verslag uitbracht.
Bedannkt om mijn blogje te lezen.
Heel veel liefs,
Evy
Pirates of the Caribbean: On stranger Tides
Ik ben helemaal gek op de films van Pirates of the Caribbean van Walt Disney. Dus toen het vierde deel van de reeks uitkwam, wou ik dit ook zien. Vooraf was aangekondigd dat Orlando Bloom en Keira Knightley deze keer niet zouden meespelen en dat vond ik best wal jammer, want ik hou van de manier waarop de 3 acteurs samen spelen. Maar, Johnny Depp of Captain Jack Sparrow zorgt op zichzelf ook al voor sterke scènes.
In deze film komt Jack Sparrow de enige vrouw tegen die echt aan hem gewaagd is (gespeeld door Penelope Cruz) en daardoor raakt hij in de war. Ze gaan samen op zoek naar de bron van de Eeuwige Jeugd, maar Sparrow weet niet of dat de enige reden is waarvoor ze hem nodig heeft, of dat ze echt van elkaar houden. Jack wordt meegenomen aan boord van de Queen Anne's Revenge, waar de gemene piraat Blackbeard kapitein is. Er komen vele bedreigingen en avonturen op zijn pad, die Jack allemaal oplost op zijn eigen typische, hilarische manier.
De film was ook beschikbaar in 3D, maar wij besloten hem toch maar in 2D te kijken. De films uit deze serie zijn doorgaans lange films en we hadden geen zin om zolang met een 3D bril op onze neus te zitten. Door de man die onze tickets controleerde, werden we wel eerst naar een verkeerde zaal gestuurd, waardoor we de intro misten. Maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door de rest van de film. Nu maar hopen dat er nog een vervolg komt met Johnny Depp als Captain Jack Sparrow.
Liefs,
Evy
In deze film komt Jack Sparrow de enige vrouw tegen die echt aan hem gewaagd is (gespeeld door Penelope Cruz) en daardoor raakt hij in de war. Ze gaan samen op zoek naar de bron van de Eeuwige Jeugd, maar Sparrow weet niet of dat de enige reden is waarvoor ze hem nodig heeft, of dat ze echt van elkaar houden. Jack wordt meegenomen aan boord van de Queen Anne's Revenge, waar de gemene piraat Blackbeard kapitein is. Er komen vele bedreigingen en avonturen op zijn pad, die Jack allemaal oplost op zijn eigen typische, hilarische manier.
De film was ook beschikbaar in 3D, maar wij besloten hem toch maar in 2D te kijken. De films uit deze serie zijn doorgaans lange films en we hadden geen zin om zolang met een 3D bril op onze neus te zitten. Door de man die onze tickets controleerde, werden we wel eerst naar een verkeerde zaal gestuurd, waardoor we de intro misten. Maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door de rest van de film. Nu maar hopen dat er nog een vervolg komt met Johnny Depp als Captain Jack Sparrow.
Liefs,
Evy
Doelen
3 Muzische doelen waarvan ik denk dat ik ze al (gedeeltelijk) heb bereikt:
1. Openstaan voor het muzische en al onze zintuigen gebruiken om muzische ervaringen nog intenser te beleven.
Vroeger was ik enkel 'muzisch ingesteld' wanneer het moest: tijdens lessen PO op de middelbare school, dacht ik creatief na over de opdrachten; tijdens de muzieklessen, was ik zelf ook muzikaal, ... Door de opleiding is dit helemaal veranderd. Muzisch zijn betekent voor mij nu ook in het dagelijkse leven mijn muzische bril ophebben: me laten inspireren door de dingen die rondom mij gebeuren en die ik registreer met mijn zintuigen: wat ik rond me zie, wat ik hoor, wat ik voel, ...
Ik weet dat mijn ontwikkeling hierin nog moet verdder groeien, maar ik denk dat een mens hierin blijft groeien gedurende zijn hele leven.
2. Impressies en ervaringen uitdrukken vanuit onze eigen leefwereld.
Ook hierin ben ik sterk gegroeid gedurende mijn opleiding aan de hogeschool. Ik heb veel meer manieren leren kennen om uit te drukken wat ik meemaak. Vroeger zou ik enkel gedacht hebben aan een geschreven verslag, uitgetypt op de computer. Nu heb ik kennis gemaakt met zoveel verschillende manieren, als alternatief voor een geschreven tekst, die afgedrukt op papier wordt afgegeven: een powerpointvoorstelling, een filmpje, maar ook bvb een muziekfragment met uitleg bij, een gedicht, beeldend creëren, ... Ook op deze blog worden mijn ervaringen uit mijn leefwereld voorgesteld.
3. Beseffen en aanvaarden dat de smaak en de stijl van mensen verschilt.
Een voorbeeld waar ik dadelijk moest aan denken is het volgende: in het middelbaar onderwijs moesten we ons tijdens een les regelmatig baseren op een klassiek schilderij om zelf iets te maken. Ik persoonlijk wordt helemaal niet geïnspireerd door zo'n klassieke schilderijen. Ik vind deze mooi om naar te kijken, en ik vind het fantastisch dat die schilders zoveel talent hadden. Ik begreep nooit dat mensen zich konden laten inspireren door zo'n schilderijen. Nu heb ik uit ervaringen op de hogeschool en tijdens stages beseft dat anderen hier misschien wel door geïnspireerd raken. Ik besef nu dan ook de noodzaak van het varieren van de muzische opdrachten, dit bvb door verschillende schilderijen aan te bieden, in uiteenlopende stijlen. Zo heeft iedereen de kans om geïnspireerd te worden.
3 Muzische doelen waar ik intensief werk van wil maken:
1. Op een actieve manier participeren aan het culturele leven.
Ik ben iemand die over het algemeen weinig culturele activiteiten doe. Maar, afgelopen semester heb ik door mijn verschillende taken aan heel wat culturele activiteiten deelgenomen. Ik bezocht in Brussel verschillende musea voor mijn taken voor Module Explorerende School. Ik ging meermaals naar de bioscoop en bekeek ook thuis heel wat films. Ik woonde een aantal concerten bij en bekeek ook musicals. Ik ging vroeger nooit naar een concert, en dat ben ik nu wel meer van plan.
2. Vakspecifieke werkvormen op een geïntegreerde wijze toepassen.
Ik heb dit semester geen stage gedaan in de lagere school, maar wil hier zeker tijdens Stage 6 verder intensief aan werken. Ik weet dat mijn muzolessen niet zo heel goed zijn. Ik had weinig voorbeelden gezien van muzische lessen, de meeste lessen die ik kon observeren behandelden maar 1 muzische taal. Ik heb voor deze module een aantal muzische workshops gevolgd en heb nu meer ervaringen om naar terug te grijpen. Ik wil dan ook zeker proberen om mijn lessen meer muzisch te maken.
3. Werken aan een muzisch aanbod vanuit een zorgvuldig gekozen onderwerp, geïntegreerd en strevend naar diepgang.
Voor mij hangt deze doelstelling zeer nauw samen met de vorige. Het onderwerp van de meeste muzolessen hangt samen met het thema van de lessen wero of met het thema dat op school wordt uitgewerkt. Het is dan ook meestal een onderwerp dat ik niet zelf koos, maar opgelegd kreeg. Goede muzo-lessen maken, is voor mij vaak nog een struikelblok, ik ben hie niet zo goed in. Maar door de verschillende workshops die ik volgde, heb ik nu wel meer inspiratie en ideeën om van mijn toekomstige lessen echte muzo-lessen te maken.
1. Openstaan voor het muzische en al onze zintuigen gebruiken om muzische ervaringen nog intenser te beleven.
Vroeger was ik enkel 'muzisch ingesteld' wanneer het moest: tijdens lessen PO op de middelbare school, dacht ik creatief na over de opdrachten; tijdens de muzieklessen, was ik zelf ook muzikaal, ... Door de opleiding is dit helemaal veranderd. Muzisch zijn betekent voor mij nu ook in het dagelijkse leven mijn muzische bril ophebben: me laten inspireren door de dingen die rondom mij gebeuren en die ik registreer met mijn zintuigen: wat ik rond me zie, wat ik hoor, wat ik voel, ...
Ik weet dat mijn ontwikkeling hierin nog moet verdder groeien, maar ik denk dat een mens hierin blijft groeien gedurende zijn hele leven.
2. Impressies en ervaringen uitdrukken vanuit onze eigen leefwereld.
Ook hierin ben ik sterk gegroeid gedurende mijn opleiding aan de hogeschool. Ik heb veel meer manieren leren kennen om uit te drukken wat ik meemaak. Vroeger zou ik enkel gedacht hebben aan een geschreven verslag, uitgetypt op de computer. Nu heb ik kennis gemaakt met zoveel verschillende manieren, als alternatief voor een geschreven tekst, die afgedrukt op papier wordt afgegeven: een powerpointvoorstelling, een filmpje, maar ook bvb een muziekfragment met uitleg bij, een gedicht, beeldend creëren, ... Ook op deze blog worden mijn ervaringen uit mijn leefwereld voorgesteld.
3. Beseffen en aanvaarden dat de smaak en de stijl van mensen verschilt.
Een voorbeeld waar ik dadelijk moest aan denken is het volgende: in het middelbaar onderwijs moesten we ons tijdens een les regelmatig baseren op een klassiek schilderij om zelf iets te maken. Ik persoonlijk wordt helemaal niet geïnspireerd door zo'n klassieke schilderijen. Ik vind deze mooi om naar te kijken, en ik vind het fantastisch dat die schilders zoveel talent hadden. Ik begreep nooit dat mensen zich konden laten inspireren door zo'n schilderijen. Nu heb ik uit ervaringen op de hogeschool en tijdens stages beseft dat anderen hier misschien wel door geïnspireerd raken. Ik besef nu dan ook de noodzaak van het varieren van de muzische opdrachten, dit bvb door verschillende schilderijen aan te bieden, in uiteenlopende stijlen. Zo heeft iedereen de kans om geïnspireerd te worden.
3 Muzische doelen waar ik intensief werk van wil maken:
1. Op een actieve manier participeren aan het culturele leven.
Ik ben iemand die over het algemeen weinig culturele activiteiten doe. Maar, afgelopen semester heb ik door mijn verschillende taken aan heel wat culturele activiteiten deelgenomen. Ik bezocht in Brussel verschillende musea voor mijn taken voor Module Explorerende School. Ik ging meermaals naar de bioscoop en bekeek ook thuis heel wat films. Ik woonde een aantal concerten bij en bekeek ook musicals. Ik ging vroeger nooit naar een concert, en dat ben ik nu wel meer van plan.
2. Vakspecifieke werkvormen op een geïntegreerde wijze toepassen.
Ik heb dit semester geen stage gedaan in de lagere school, maar wil hier zeker tijdens Stage 6 verder intensief aan werken. Ik weet dat mijn muzolessen niet zo heel goed zijn. Ik had weinig voorbeelden gezien van muzische lessen, de meeste lessen die ik kon observeren behandelden maar 1 muzische taal. Ik heb voor deze module een aantal muzische workshops gevolgd en heb nu meer ervaringen om naar terug te grijpen. Ik wil dan ook zeker proberen om mijn lessen meer muzisch te maken.
3. Werken aan een muzisch aanbod vanuit een zorgvuldig gekozen onderwerp, geïntegreerd en strevend naar diepgang.
Voor mij hangt deze doelstelling zeer nauw samen met de vorige. Het onderwerp van de meeste muzolessen hangt samen met het thema van de lessen wero of met het thema dat op school wordt uitgewerkt. Het is dan ook meestal een onderwerp dat ik niet zelf koos, maar opgelegd kreeg. Goede muzo-lessen maken, is voor mij vaak nog een struikelblok, ik ben hie niet zo goed in. Maar door de verschillende workshops die ik volgde, heb ik nu wel meer inspiratie en ideeën om van mijn toekomstige lessen echte muzo-lessen te maken.
Muzische leerlijn.
Uit mijn observatie en bevraging, kon ik opmaken dat er weinig echt muzo gedaan wordt op de school. De vakken worden meestal nog gesplitst gegeven: beeldlessen, muzieklessen, ....
Tijdens de lessen van beeld, wordt er ook heel vaak in 2D gewerkt: op papier tekenen met kleurpotloden, wasco's, schilderen, ... Als er in 3D gewerkt wordt, gaat het meestal eerder om knutselen dan om het echte "beeldend creëren": de kinderen komen vaak tot een resultaat dat lijkt op de werkjes van de andere kinderen. Wat al meer muzisch verloopt, zijn de dramalessen. De kinderen hebben hier opvallend veel meer eigen inbreng en kunnen vrijer werken.
De leerkrachten praten vooral in de leraarskamer over de muzische lessen die ze gaven in de klas. De muzolessen worden ook steeds besproken met de collega uit de paralelklas(sen). Wanneer de leerkrachten weinig inspiratie hebben, vragen ze vaak raad aan een collega.
Tijdens de lessen van beeld, wordt er ook heel vaak in 2D gewerkt: op papier tekenen met kleurpotloden, wasco's, schilderen, ... Als er in 3D gewerkt wordt, gaat het meestal eerder om knutselen dan om het echte "beeldend creëren": de kinderen komen vaak tot een resultaat dat lijkt op de werkjes van de andere kinderen. Wat al meer muzisch verloopt, zijn de dramalessen. De kinderen hebben hier opvallend veel meer eigen inbreng en kunnen vrijer werken.
De leerkrachten praten vooral in de leraarskamer over de muzische lessen die ze gaven in de klas. De muzolessen worden ook steeds besproken met de collega uit de paralelklas(sen). Wanneer de leerkrachten weinig inspiratie hebben, vragen ze vaak raad aan een collega.
Litenatuurtjes
Vandaag gingen we op pad naar Dworp. Op het domein Destelheide staan 25 litenatuurtjes ingeplant dit ik graag wou bekijken om me te laten inspireren. Normaal was het domein vandaag gesloten, maar de vriendelijke conciërge wou ons voor een half uur binnen laten.
Litenawat? Litenatuurtjes.
Literatuur in en over de natuur. Op het Domein Destelheiden staan 25 stalen platen ingeplant. Op deze platen staan korte, poëtische tekstjes over de natuur (van de hand van Geert De Kockere). Verspreid op het domein staan litenatuurtjes die je op een poëtische manier even laten stilstaan bij de schoonheid van de natuur.
Al aan het hoofdgebouw kwamen we de eerste litenatuurtjes tegen. Achteraan de slaapblokken stonden er, bij het muziekgebouw en bij het kleigebouw. Andere stonden niet bij de gebouwen, maar gewoon in de natuur.
Soms was het wel moeilijk om de tekstjes te kunnen lezen, omdat ze voor een bruine achtergrond staan. omdat de platen door de roest ook bruin zijn, is het niet altijd duidelijk. Sommige tekstjes zijn dadelijk te bevatten. Over andere moet je een beetje dieper nadenken. Hieronder enkele voorbeeldjes.
Heide is een echt cultuurlandschap.
Het is een plek waar je door scheppen kunt vernieuwen.
En je mag er struikelen.
Graag zelfs.
Wil je graag honing maken,
volg dan eerst wat bijles.
Overal zie je liefjes in het gras.
Blozend en stralend.
Het is vaak madeliefde op het eerste gezicht.
Pas ontdekt en hier al tentoongesteld:
nieuwe triptiek van de gebroeders Van Eik
Op het gras is het zalig bladeren:
in de zomer languit in oude boeken,
in het najaar grasduinend in de nieuwe herfstaanbieding.
De zomer trekt het gordijn van bladeren weer dicht.
Een vergezicht wordt langzaam een vergezocht.
In het bos werken sommige houthakkers in het zwart...
De zwarte specht bijvoorbeeld.
De natuur staat hier en daar op de helling.
Het gras groeit en wordt gemaaid
en groeit
en wordt dus weer gemaaid.
Wie neemt hier wie te grazen?
Natuur:
elke wandelaar veegt er graag zijn voeten aan.
Op de website van Dharts vind je een document waarop 16 tips staan, om het litenatuurtjespad wat actiever te beleven.
Een van de tips is bijvoorbeeld om na te denken over dubbele betekenis van sommige woorden of zinnen. (bijvoorbeeld: er zijn voeten aan vegen: lett. de voeten heen en weer bewegen, fig: er zich niets van aantrekken) Zo kan je dubbele betekenissen ontdekken in sommige litenatuurtjes en dit is ook mogelijk met leerlingen uit de 3e graad.
Ik zou hen de litenatuurtjes zelfstandig laten verkennen. Daarna proberen ze in groepjes zelf iets soortgelijk te te maken. Ze verzinnen zelf een kort tekstje over een zelfgekozen onderwerp (natuur of een ander thema). De tekst snijden ze uit een blad. Ze versieren een tweede blad in het thema van hun tekstje. Ze kleven de tekst hierover. Zo krijg je het effect van de litenatuurtjes in de natuur.
BAS
BAS is de afkorting van Belgisch Afrikaans Slagwerk vzw. Op 21 mei lag de Bas-boot aangemeerd aan het Baudelopark in Gent. Iedereen kon er terecht voor een gratis workshop Djembé vanaf 15 uur.
Ik vind dit heel interessant om te doen met kinderen. Djembés kopen voor alle kinderen in de klas is uiteraard niet haalbaar, maar je kan ook gewoon hun bank gebruiken om op te slaan. Net als bij een Djembé is er een verschil in klank tussen slaan op de zijkant van de bank en in het midden. Ik zal dit zeker nog gebruiken in de klas als bewegingstussendoortje: de kinderen kunnen zich even uitleven en zullen dit wel fijn vinden.
Ik vind dit heel interessant om te doen met kinderen. Djembés kopen voor alle kinderen in de klas is uiteraard niet haalbaar, maar je kan ook gewoon hun bank gebruiken om op te slaan. Net als bij een Djembé is er een verschil in klank tussen slaan op de zijkant van de bank en in het midden. Ik zal dit zeker nog gebruiken in de klas als bewegingstussendoortje: de kinderen kunnen zich even uitleven en zullen dit wel fijn vinden.
Oostende inspireert
Op 28 april vertrokken we met de trein naar Oostend (tsjoeke tsjoeke tuut), om de wandeltocht "Oostende inspireert" te gaan volgen. Van aan het station stapten we naar de Sint-Sebastiaanstraat, het gebouw van mu-zee-um, om de brochures te halen.
"Oostende inspireert" is een wandeltocht door Oostende, waarbij je een mp4-speler krijgt, waarop je filmpjes, foto's en muziekfragmenten kan bekijken. Deze helpen je om op een muzische manier Oostende te verkennen.
Om onze tocht te starten, moesten we eigenlijk terug naar het station (maar deze opdracht voerden we achteraf uit, op weg naar huis, omdat we hier de MP4-speler niet echt bij nodig hadden). Voor het station zitten 5 bronzen vissersvrouwen: 3 kijken in de richting van de stad, 1 kijkt in de richting van de treinen die aankomen en vertrekken en de laatste kijkt in de richting van de zee.
Onze opdracht hier was om letters te herkennen in het stationsgebouw (de letter A) en de vormen waaruit de lichamen en de gezichten van de vrouwen opgebouwd waren.
Onze tweede locatie was in de Vlaanderenstraat, waar het smalste huisje van Oostende stond. We zochten de details van de foto's terug op het huis en wisten daardoor dat de stijl waarin het huis gebouwd werd, Art Nouveau was. Het huisje was ontworpen door Theobald Vanhille en kreeg de naam het Boothuisje omdat de gevel lijkt op de boeg van een schip (iets wat je op de foto niet zo goed kan zien.).
Daarna luisterden we naar muziek van Arno en Marvin Gaye en lieten ons inspireren.
"Oostende inspireert" is een wandeltocht door Oostende, waarbij je een mp4-speler krijgt, waarop je filmpjes, foto's en muziekfragmenten kan bekijken. Deze helpen je om op een muzische manier Oostende te verkennen.
Om onze tocht te starten, moesten we eigenlijk terug naar het station (maar deze opdracht voerden we achteraf uit, op weg naar huis, omdat we hier de MP4-speler niet echt bij nodig hadden). Voor het station zitten 5 bronzen vissersvrouwen: 3 kijken in de richting van de stad, 1 kijkt in de richting van de treinen die aankomen en vertrekken en de laatste kijkt in de richting van de zee.
Onze opdracht hier was om letters te herkennen in het stationsgebouw (de letter A) en de vormen waaruit de lichamen en de gezichten van de vrouwen opgebouwd waren.
Volgens onze opdrachten moesten we dan naar het casino, maar we waren al gewaarschuwd door de mensen van Mu-zee-um dat we daar vandaag niet binnen mochten. Dus moesten we eigenlijk opdracht 4 ( rond de muurschilderingen van Paul Delvaux in het Kursaal) overslaan. Er stond wel een filmpje op de mp4-speler en een aantal foto's in het boekje, en zo konden we toch een beeld krijgen van de muurschilderingen. We moesten verzinnen wat deze vrouwen zouden zeggen en denken. Ook moesten we opnieuw kijken naar welke letters we herkenden in de gezichten
Op de zeedijk keken we naar het strand en de zee. In het opdrachtenboekje stond een tekening van het strand en de zee met enkele mensen erop getekend. Wij moesten de tekening verder aanvullen, alsof het een warme dag was (wat vandaag absoluut niet het geval was.). Op de volgende pagina in ons boekje stond dan het echte schilderij, het bleek te gaan om een schilderij van James Ensor uit 1899.
Het strand vandaag
Het strand in 1899 volgens James Ensor
Dan kregen we op onze mp4 heel wat foto's te zien, die ons de weg wezen naar de volgende locatie.
We keken op de Zeedijk naar Villa Maritza, een beschermd gebouw waar nu een restaurant gevestigd is. We zochten de detailfoto's op onze mp4 op het echte gebouw.
Dan kregen we in onze brochure een een aquarelschilderijtje van strandcabines op het strand. Wij namen een foto op ongeveer dezelfde plaats als waar dit geschilderd was.
Vervolgens werd onze aandacht gevestigd op de Venetiaanse Gaanderijen, en werd er een beetje geschiedenis verteld: hier stond vroeger een houten toren van 40 meter hoog.
Onze laatste opdracht gaat over een kunstwerk dat een schilderij van Léon Spilliaert voorstelt.
Wij bedachten voor het kunstwerk de naam 'Wachten in de wind'
We beluisterden geluiden en beoordeelden of ze bij het kunstwerk pasten of niet (wind wel, spelende kinderen niet, ...)
We stapten terug naar onze startplaats: de Sint-Sebastiaanstraat om onze mp4 terug af te geven en te bedanken voor de interessante en inspirerende wandeling.
Wat ik bedacht om met kinderen in de klas te doen:
Vooral de laatste opdracht bracht me op het idee om het omgekeerde te doen. Elk kind kiest een kunstwerk uit en laat zich inspireren door de vormen die gebruikt worden (bvb: vierkanten, driehoeken, letters, ...). Ze maken zelf een tekening (of schilderij) gebaseerd op hun gekozen kunstwerk. Er wordt wel duidelijk gezegd tegen de kinderen dat het niet de bedoeling is om het kunstwerk gewoon na te schilderen.Als hun tekening of schilderij klaar is, zoeken ze geluiden die erbij passen. Dit kan muziek zijn, maar ze kunnen ook zelf geluiden maken. Daarna stellen de kinderen dit voor aan elkaar en aan de leerkracht (als ze dit willen).
Workshop: zingen en bewegen
Ook deze workshop vond plaats op de hogeschool op 7 december. Twee uur lang zongen we bij onze vroegere lector muziek, Jules De Beule, liedjes, waarbij we ons in de meest onmogelijke posities wrongen.
Dan waren we aan het zingen terwijl we door de muzoruimte liepen, al gooiend met een sjaal, al springend, ... Heel leuk, maar we moesten wel goed op onze ademhaling letten. Gelukkig kenden we de meeste liedjes al, zodat we niet teveel moesten nadenken over de tekst die we moesten zingen.
Op het einde van de workshop lagen we met z'n allen in foetushouding op de tafel een lied te zingen. Best wel moeilijk, want doordat je in deze houding ligt, zakt je lichaam helemaal in elkaar en kan je niet makkelijk zingen.
Dan waren we aan het zingen terwijl we door de muzoruimte liepen, al gooiend met een sjaal, al springend, ... Heel leuk, maar we moesten wel goed op onze ademhaling letten. Gelukkig kenden we de meeste liedjes al, zodat we niet teveel moesten nadenken over de tekst die we moesten zingen.
Op het einde van de workshop lagen we met z'n allen in foetushouding op de tafel een lied te zingen. Best wel moeilijk, want doordat je in deze houding ligt, zakt je lichaam helemaal in elkaar en kan je niet makkelijk zingen.
Waarschijnlijk was het wel grappig voor Mr. De Beule om ons allemaal zo op de tafel te zien liggen.
Liefs,
Evy
Workshop: stem ontdekken en stemgebruik
Op KaHo kregen we op dinsdag 7 december een workshop van Mieke, een echte operazangeres. Om te beginnen moesten we gaan letten op onze ademhaling. We leerden dat bij het inademen onze buik bol moet worden en dat hij plat wordt bij het uitademen. Bij de meeste mensen is dit echter omgekeerd.
Daarna deden we een aantal stemoefeningen en oefeningen op niet-verbale communicatie (bvb beeld een verleidster uit.).
Dan zongen we zelf een stukje uit het lied "Va Pensiero" uit de opera Nabucco van Verdi.
Als afsluiter van deze workshop luisterden we naar een aantal fragmenten uit verschillende (bekende en minder bekende) opera's. En we bekeken ook nog een fragment uit de opera 'Werther' van Massenet.
Het opera-zingen was best wel leuk, iets wat je normaal niet doet, maar tegelijk ook wel een beetje moeilijk: de tekst was in het Italiaans en sommige klemtonen lagen anders dan we verwachtten. Een leerrijke ervaring.
Liefs,
Evy
Daarna deden we een aantal stemoefeningen en oefeningen op niet-verbale communicatie (bvb beeld een verleidster uit.).
Dan zongen we zelf een stukje uit het lied "Va Pensiero" uit de opera Nabucco van Verdi.
Als afsluiter van deze workshop luisterden we naar een aantal fragmenten uit verschillende (bekende en minder bekende) opera's. En we bekeken ook nog een fragment uit de opera 'Werther' van Massenet.
Het opera-zingen was best wel leuk, iets wat je normaal niet doet, maar tegelijk ook wel een beetje moeilijk: de tekst was in het Italiaans en sommige klemtonen lagen anders dan we verwachtten. Een leerrijke ervaring.
Liefs,
Evy
Alice in Wonderland
Toen ik jong was, gingen we altijd naar de musicals van Studio100 kijken. Allemaal heb ik ze gezien: Sneeuwwitje, Assepoester, Pinokkio, Robin Hood, Doornroosje, De 3 biggetjes en De kleine zeemeermin.Allemaal waren ze even mooi. Dus toen Studio100 nu aan kwam draven met Alice in Wonderland, besloten we om ook naar deze musical te gaan kijken. Toen Studio100 later bekend maakte dat het zou gaan om de eerste musical in 3D was onze nieuwsgierigheid zeker gewekt. Er zitten heel wat BV's in de musical: niet alleen K3 speelt mee, maar ook Jacques Vermeiren, Nicole & Hugo en Koen Crucke spelen hoofdrollen.
Dus, wij op 14 april met de trein naar Antwerpen vol verwachting voor Alice in Wonderland. Vooraf was ik een beetje bang dat ik niet zou kunnen volgen, want ik kende het verhaal van Alice in Wonderland eigenlijk helemaal niet. Maar mijn 'angst' was onterecht.
Het verhaal gaat als volgt:
Karen, Kristel en Josje besluiten op een dag naar de film te gaan. Op een of andere manier kunnen ze in de film 'Alice in Wonderland' springen en dat doen ze dan ook. In wonderland willen ze Alice waarschuwen voor alle gevaren die ze zal tegenkomen. Onderweg komen ze eerst het gekke konijn, Nestor, tegen, die overal te laat komt. Wat later zien ze op de kermis de tweeling Hier en Nu, die in raadsels praten en hen naar de Hoedenmaker sturen. Deze beweert dat hij het beste feest geeft dat je je maar kan voorstellen, maar, daar denkt K3 anders over en ze organiseren snel even een Niet-verjaardagsfeest. Als ze verder lopen, komen ze een rups tegen die het hoog in zijn bol gekregen heeft en beweert dat hij de allermooiste vlinder is. Maar, deze rups stuurt hen verder naar de bloemenwei, want daar zou Alice wel eens langskomen.Op de bloemenwei ontmoeten ze de zingende bloemen en doen ze met hen de bloemendans. Maar, dan worden ze gevangengenomen door de Hartenkoningin en de Hartenkoning. De boze Hartenkoningin wil hun kop eraf, K3 wil eigenlijk gewoon naar huis. Plots worden ze wakker in de bioscoop. Was het allemaal maar een droom?
Ondanks het feit dat je zou verwachten dat de musical enkel leuk is voor kleine kinderen, vonden wij hem ook best leuk om naar te kijken. De kostuums zijn prachtig, de liedjes blijven in je hoofd hangen en het 3D-effect was magisch. Ook voor de kindjes in de zaal die de bubbels en hartjes die leken rond te vliegen, probeerden te grijpen.
Een echte aanrader, zowel voor jonge als niet zo jonge toeschouwers.
Liefs,
Evy
Dus, wij op 14 april met de trein naar Antwerpen vol verwachting voor Alice in Wonderland. Vooraf was ik een beetje bang dat ik niet zou kunnen volgen, want ik kende het verhaal van Alice in Wonderland eigenlijk helemaal niet. Maar mijn 'angst' was onterecht.
Het verhaal gaat als volgt:
Karen, Kristel en Josje besluiten op een dag naar de film te gaan. Op een of andere manier kunnen ze in de film 'Alice in Wonderland' springen en dat doen ze dan ook. In wonderland willen ze Alice waarschuwen voor alle gevaren die ze zal tegenkomen. Onderweg komen ze eerst het gekke konijn, Nestor, tegen, die overal te laat komt. Wat later zien ze op de kermis de tweeling Hier en Nu, die in raadsels praten en hen naar de Hoedenmaker sturen. Deze beweert dat hij het beste feest geeft dat je je maar kan voorstellen, maar, daar denkt K3 anders over en ze organiseren snel even een Niet-verjaardagsfeest. Als ze verder lopen, komen ze een rups tegen die het hoog in zijn bol gekregen heeft en beweert dat hij de allermooiste vlinder is. Maar, deze rups stuurt hen verder naar de bloemenwei, want daar zou Alice wel eens langskomen.Op de bloemenwei ontmoeten ze de zingende bloemen en doen ze met hen de bloemendans. Maar, dan worden ze gevangengenomen door de Hartenkoningin en de Hartenkoning. De boze Hartenkoningin wil hun kop eraf, K3 wil eigenlijk gewoon naar huis. Plots worden ze wakker in de bioscoop. Was het allemaal maar een droom?
Ondanks het feit dat je zou verwachten dat de musical enkel leuk is voor kleine kinderen, vonden wij hem ook best leuk om naar te kijken. De kostuums zijn prachtig, de liedjes blijven in je hoofd hangen en het 3D-effect was magisch. Ook voor de kindjes in de zaal die de bubbels en hartjes die leken rond te vliegen, probeerden te grijpen.
Een echte aanrader, zowel voor jonge als niet zo jonge toeschouwers.
Liefs,
Evy
Zot van A
Net als vele anderen, ben ook ik naar Zot van A gaan kijken in de bioscoop. De film is gebaseerd op de Nederlandse film "Alles is liefde", maar er werden toch wat aanpassingen gedaan. Regisseur van dienst is Jan Verheyen, die voor zijn film heel veel bekende namen kon strikken. De titelsong van de film werd verzorgd door Clouseau, die "Gek op jou" maakten.
De titel 'Zot van A' is Antwerps voor "gek op jou", maar eigenlijk gaat het ook over "gek op Antwerpen", het decor van deze film. Bovendien beginnen de namen van de 5 hoofdpersonages ook met een A: Anna, Arno, Alain, Astrid en Annette.
Anna (vertolkt door Veerle Baetens) is gescheiden van Bruno (gespeeld door Koen De Graeve), nadat die haar bedrogen had met de juf van hun zoontje. In de film begraaft ze haar vader.
Arno (gespeeld door Mathias Sercu) is getrouwd met Lydia (Barbara Sarafian), de beste vriendin van Anna. Hij wordt ontslagen en raakt daardoor in de problemen.
Alain (Jan Van Looveren) staat op het punt om te trouwen met Fred (Mathijs Scheepers), maar die laat hem voor het altaar in de steek.
Astrid (Lotte Heijtenis), de zus van Alain, werkt in een juwelenshop en is heel ongelukkig. Ze wacht op de prins op het witte paard, maar heeft tegelijk eigenlijk ook bindingsangst en ze ziet niet dat Paul (Kevin Janssens), de meest begeerde vrijgezel, op haar valt.
Als laatste is er nog Annette, die zorgt voor de Sint tijdens zijn intreden in Antwerpen, terwijl Yoeri de uitzending regisseert.
Door de Sint worden hun levens met elkaar verweven. Allemaal zijn ze op zoek naar liefde, en die vinden ze ook.
Enkele weken later zag ik op televisie "Alles is liefde", maar persoonlijk vond ik "Zot van A" beter. Ik denk dat dit komt omdat je de acteurs kent, en dat is makkelijker om te volgen, met de vele personages.
Liefs,
Evy
De titel 'Zot van A' is Antwerps voor "gek op jou", maar eigenlijk gaat het ook over "gek op Antwerpen", het decor van deze film. Bovendien beginnen de namen van de 5 hoofdpersonages ook met een A: Anna, Arno, Alain, Astrid en Annette.
Anna (vertolkt door Veerle Baetens) is gescheiden van Bruno (gespeeld door Koen De Graeve), nadat die haar bedrogen had met de juf van hun zoontje. In de film begraaft ze haar vader.
Arno (gespeeld door Mathias Sercu) is getrouwd met Lydia (Barbara Sarafian), de beste vriendin van Anna. Hij wordt ontslagen en raakt daardoor in de problemen.
Alain (Jan Van Looveren) staat op het punt om te trouwen met Fred (Mathijs Scheepers), maar die laat hem voor het altaar in de steek.
Astrid (Lotte Heijtenis), de zus van Alain, werkt in een juwelenshop en is heel ongelukkig. Ze wacht op de prins op het witte paard, maar heeft tegelijk eigenlijk ook bindingsangst en ze ziet niet dat Paul (Kevin Janssens), de meest begeerde vrijgezel, op haar valt.
Als laatste is er nog Annette, die zorgt voor de Sint tijdens zijn intreden in Antwerpen, terwijl Yoeri de uitzending regisseert.
Door de Sint worden hun levens met elkaar verweven. Allemaal zijn ze op zoek naar liefde, en die vinden ze ook.
Enkele weken later zag ik op televisie "Alles is liefde", maar persoonlijk vond ik "Zot van A" beter. Ik denk dat dit komt omdat je de acteurs kent, en dat is makkelijker om te volgen, met de vele personages.
Liefs,
Evy
Adem
Adem is een mooie, aangrijpende film over het leven met mucoviscidose, een longziekte. Tom is een jonge kerel met muco. In het ziekenhuis raakt hij bevriend met Xavier. Xavier is een eeuwige optimist, zelfs als Anneleen, zijn vriendin, hem laat zitten. In het ziekenhuis, leert Tom ook Eline kennen, een meisje dat in quarantaine zit. Ondanks deze onmogelijke situatie, starten de twee toch een relatie.
De film hangt aan elkaar door aangrijpende momenten en dialogen. De film bleef achteraf toch nog in mijn hoofd spoken. Hij doet je nadenken over hoe blij we mogen zijn, dat we gezond zijn. Ik vond de prestatie van de acteurs (o.a. Marie Vinck, Stef Aerts, Wouter Hendrickx en Anemone Valcke) schitterend.
De trailer, foto's en meer info over de film kan je hier vinden: http://www.ademdefilm.be/
Een echte aanrader, deze film!
Liefs,
Evy
De film hangt aan elkaar door aangrijpende momenten en dialogen. De film bleef achteraf toch nog in mijn hoofd spoken. Hij doet je nadenken over hoe blij we mogen zijn, dat we gezond zijn. Ik vond de prestatie van de acteurs (o.a. Marie Vinck, Stef Aerts, Wouter Hendrickx en Anemone Valcke) schitterend.
De trailer, foto's en meer info over de film kan je hier vinden: http://www.ademdefilm.be/
Een echte aanrader, deze film!
Liefs,
Evy
Gnomeo en Julia
Op 19 februari ging ik met mijn mama en mijn broer richting Siniscoop om te gaan kijken naar Gnomeo en Juliet, volgens de trailer een grappige tekenfilm.
Er werd ons een klassiek Romeo en Julia verhaal (dat had je niet verwacht hé) op kindermaat beloofd.
Het verhaal:
Twee aangrenzende huizen (het rode huis en het blauwe huis), waarvan de eigenaars elkaar niet kunnen uitstaan. Zij hebben allebei een mooi aangelegde tuin met heel veel tuinkabouters. Wanneer er geen mensen in de buurt zijn, komen de kabouters tot leven. In navolging van hun eigenaars, voeren de kabouters een eigen oorlog. Op een gegeven moment ontmoet de rode Juliet de blauwe Gnomeo. Onvermijdelijk worden de twee verliefd, maar dat vinden de families natuurlijk niet goed. Tijdens een van hun afspraakjes belanden ze bij William Shakespeare, het standbeeld. Die vertelde een verhaal over een verliefd koppel en dat liep slecht af, zo vertelt Gnomeo aan Juliet. maar hij is vastbesloten om hun eigen verhaal positief te laten eindigen. Of het hem lukt, ga ik uiteraard niet verklappen. Daarvoor moet je de film maar bekijken.
Er zitten een aantal leuke knipogen voor volwassenen in het verhaal. Zo is er bijvoorbeeld een bloemenstruik geknipt in de vorm van de bekende 'lift' uit Dirty Dancing. Of wat dacht je van: "Zij die gaan scherven, groeten u!"
Achteraf gezien hadden we een beetje spijt van onze filmkeuze want de grappigste momenten waren eigenlijk al getoond in de trailer. Maar, slecht was de film ook niet.
Liefs,
Evy
Het verhaal:
Twee aangrenzende huizen (het rode huis en het blauwe huis), waarvan de eigenaars elkaar niet kunnen uitstaan. Zij hebben allebei een mooi aangelegde tuin met heel veel tuinkabouters. Wanneer er geen mensen in de buurt zijn, komen de kabouters tot leven. In navolging van hun eigenaars, voeren de kabouters een eigen oorlog. Op een gegeven moment ontmoet de rode Juliet de blauwe Gnomeo. Onvermijdelijk worden de twee verliefd, maar dat vinden de families natuurlijk niet goed. Tijdens een van hun afspraakjes belanden ze bij William Shakespeare, het standbeeld. Die vertelde een verhaal over een verliefd koppel en dat liep slecht af, zo vertelt Gnomeo aan Juliet. maar hij is vastbesloten om hun eigen verhaal positief te laten eindigen. Of het hem lukt, ga ik uiteraard niet verklappen. Daarvoor moet je de film maar bekijken.
Er zitten een aantal leuke knipogen voor volwassenen in het verhaal. Zo is er bijvoorbeeld een bloemenstruik geknipt in de vorm van de bekende 'lift' uit Dirty Dancing. Of wat dacht je van: "Zij die gaan scherven, groeten u!"
Achteraf gezien hadden we een beetje spijt van onze filmkeuze want de grappigste momenten waren eigenlijk al getoond in de trailer. Maar, slecht was de film ook niet.
Liefs,
Evy
Viage Musical Dinner Show
Begin februari kreeg ik telefoon van mijn vader, met de vraag of ik geen zin had om mee te gaan naar de uitreiking van de Gouden Baksteen, een award die uitgereikt wordt door de Bouwunie. Mijn eerste reactie was eigenlijk: "Wat kan ik daar gaan doen? Dat is toch niks voor mij!" Maar, hij was nog niet uitgesproken. De award werd namelijk uitgereikt in Viage in Brussel, en we konden gratis kijken naar de Viage Musical Dinner Show. Dàt zag ik wel zitten.
Op 18 februari vertrokken we naar Viage. Zo'n luxueus gebouw: wattervalletje binnen, overal led-lichtjes, ... Ik keek mijn ogen uit. In de zaal moesten we plaats nemen op hoogst oncomfortabele stoelen. En dan begon het saaie deel: toespraken van allerlei mensen, iets wat me totaal niet interesseerde om heel eerlijk te zijn.
Gelukkig werden de vele toespraken doorspekt met delen uit de Musical show. Allerlei delen uit andere musicals passeerden de revue: Cats, Dirty dancing, Grease, Mama Mia, Oliver, We will rock you, ... Normaal gezien bestaat de hoofdcast uit Sasha Roosen, Chris Van Tongelen, Fleur Brusselmans en Jan Schepens. Maar, vandaag was Jan Schepens vervangen door een onbekende acteur.
Wat me vooral opviel aan de show waren de vele snelle kostuumwissels. Supersnel hadden de acteurs een andere outfit aan. De muziek werd live gespeeld. Een klein puntje van kritiek: het decor werd gevormd door een grote videomuur, waarop allerlei beelden verschenen. Dit zal een mooi effect geven wanneer men recht op het podium kijkt, maar wij zaten een beetje schuin en de beelden sloten dus niet mooi op elkaar aan, wat raar overkwam.
Uiteindelijk ging minister Hilde Crevits met de Gouden Baksteen naar huis.
De show was heel mooi om te zien, maar toch had ik meer verwacht. Wat wij te zien hebben gekregen was waarschijnlijk niet de hele show, en dat is best wel jammer, want op deze manier bleven het gewoon stukjes van musicals aan elkaar geplakt.
Tot de volgende,
Evy
Op 18 februari vertrokken we naar Viage. Zo'n luxueus gebouw: wattervalletje binnen, overal led-lichtjes, ... Ik keek mijn ogen uit. In de zaal moesten we plaats nemen op hoogst oncomfortabele stoelen. En dan begon het saaie deel: toespraken van allerlei mensen, iets wat me totaal niet interesseerde om heel eerlijk te zijn.
Gelukkig werden de vele toespraken doorspekt met delen uit de Musical show. Allerlei delen uit andere musicals passeerden de revue: Cats, Dirty dancing, Grease, Mama Mia, Oliver, We will rock you, ... Normaal gezien bestaat de hoofdcast uit Sasha Roosen, Chris Van Tongelen, Fleur Brusselmans en Jan Schepens. Maar, vandaag was Jan Schepens vervangen door een onbekende acteur.
Wat me vooral opviel aan de show waren de vele snelle kostuumwissels. Supersnel hadden de acteurs een andere outfit aan. De muziek werd live gespeeld. Een klein puntje van kritiek: het decor werd gevormd door een grote videomuur, waarop allerlei beelden verschenen. Dit zal een mooi effect geven wanneer men recht op het podium kijkt, maar wij zaten een beetje schuin en de beelden sloten dus niet mooi op elkaar aan, wat raar overkwam.
Uiteindelijk ging minister Hilde Crevits met de Gouden Baksteen naar huis.
De show was heel mooi om te zien, maar toch had ik meer verwacht. Wat wij te zien hebben gekregen was waarschijnlijk niet de hele show, en dat is best wel jammer, want op deze manier bleven het gewoon stukjes van musicals aan elkaar geplakt.
Tot de volgende,
Evy
Natalia meets Anastacia
Op een zondagmorgen was ik aan het werken voor mijn taken voor school als ik plots op mijn computerscherm zie verschijnen: "Je hebt een nieuw e-mailbericht ontvangen van Teleticketservice". Ik dacht: "Teleticketservice? Ik heb helemaal geen tickets besteld."
Dus, nieuwsgierig als ik ben, opende ik snel mijn e-mailprogramma. Ik kreeg te lezen dat ik 2 gratis tickets had gewonnen voor het concert van Natalia meets Anastacia. Ik was helemaal vergeten dat ik meegedaan had aan een wedstrijd. De tickets waren geldig op dinsdag 18 januari.
Dus, nieuwsgierig als ik ben, opende ik snel mijn e-mailprogramma. Ik kreeg te lezen dat ik 2 gratis tickets had gewonnen voor het concert van Natalia meets Anastacia. Ik was helemaal vergeten dat ik meegedaan had aan een wedstrijd. De tickets waren geldig op dinsdag 18 januari.
Na lang zoeken, wou mijn stiefzus meegaan met mij. Ja, de meesten moesten de volgende dag werken, of hadden examen. Maar, zij wou graag meegaan. Ik hoor Natalia heel graag zingen, maar van Anastacia kende ik maar enkele nummers. Ik was dus heel erg benieuwd naar dit concert. Het concert was fantastisch!
Toen we op onze plaatsen zaten, begon er plots een radar te zoemen in de zaal. Hoe dichter bij het beginuur, hoe sneller de zoem-tonen elkaar opvolgden. Tot er een grote uitbarsting was en Natalia de zaal kwam binnengevlogen terwijl ze een van haar grote hits zong: Drop a little.
De ene grote hit volgde op de andere en het we zongen mee uit volle borst. Tijdens de teksten tussen de nummers kreeg je echt het gevoel dat je een uniek concert te zien kreeg. Ze hadden hun tekstjes niet ingestudeerd, of dat kon je toch niet merken. De vele verschillende outfits waren ook leuk om te zien. Soms kreeg je doordat ze een jasje uit deed of een ketting aandeed een heel nieuwe outfit.
Een kleine compilatie van de show (met enkele mini-ongelukjes) kan je zien in het volgende filmpje:
Ook deze keer kon het publiek niet genoeg krijgen van het concert en werd er geschreeuwd om meer. Het lied dat Natalia dan bracht, bezorgde de hele zaal kippenvel. Ze kwam het podium op in een lange, witte cape, heel anders dan we van Natalia gewoon zijn. Ze bracht een nummer voor haar overleden vader en alleen al van haar mooie woorden voor het liedje, waren we allemaal geëmotioneerd.
Still with me, ter ere van Natalia's vader
Wat was ik achteraf blij dat ik de tickets gewonnen had, zodat ik dit live mocht meemaken.
Volgende concerttour van Natalia ga ik zeker opnieuw kijken.
Liefs,
Evy
Clouseau!
Op 28 december was het zover. Ik zou die avond naar het sportpaleis gaan, om Clouseau live aan het werk te zien. De dagen voor het concert had ik al wat websites verkend, op zoek naar de meningen over het concert. De meesten waren het erover eens: Clouseau had zijn best gedaan voor een nieuw, swingend concert. Gastoptredens zouden er zijn van Bart Peeters, Jan Leyers en Natalia. Dat was allemaal veelbelovend.
Eens aangekomen in het Sportpaleis, zagen we vooraan een groot podium en dan in een grote rechthoek allerlei kleinere podiums, die niet met elkaar in verbinding stonden. Het eerste wat in ons opkwam was natuurlijk: "Hoe geraken die daar op?" Maar, dat zouden we straks wel zien zeker?
De verwachtingen werden ruimschoots overtroffen. We zaten amper op onze stoel, maar stonden allemaal mee te dansen en te zingen met de liedjes van Koen en Kris. Voor die mannen moet het toch een ongelooflijke kick zijn om heel het Sportpaleis te horen meebrullen met jouw nummers...
Tijdens de tweede helft meerde het ronde podium aan op de verschillende eilandjes in de zaal, waardoor iedereen Koen en Kris van (redelijk) dichtbij kon zien. De groep speelden al hun bekende nummers, en jong en oud genoot met volle teugen van het spektakel. Het tweede deel was afgelopen, Clouseau nam afscheid van hun publiek, maar, waar waren Natalia, Bart Peeters en Jan Leyers?
Uiteraard vroeg het publiek om meer nummers en ja hoor, daar kwamen ze opnieuw het podium op. Ondertussen waren er tussen de eilandjes bruggen gebouwd, waardoor het podium een grote rechthoek geworden was, waar in het midden publiek stond. Toen Koen en Kris op de grootste brug stonden, kwam de aankondiging: ze hadden beslist om van de bis-nummers een klein derde concertdeel te brengen, met enkele gasten die in de vorige sportpaleis-reeksen ook aanwezig waren geweest. (Aaaah, daar komen ze dus :)) En een derde deel werd het!
Eerst was er Bart Peeters die kwam meezingen, daarna werd Jan Leyers op het podium geroepen, en als laatste was ook Natalia uitgenodigd. De mannen en vrouwen op het podium gaven het beste van zichzelf en het publiek kon alleen maar genieten.
Eventjes hield de zaal massaal zijn adem in: Koen Wauters viel tijdens het nummer "I'm into Folk" van het podium af. Maar, gelukkig waren daar zijn fans, die hem opvingen. En, al vanop hun handen, zong hij gewoon verder.
Eens aangekomen in het Sportpaleis, zagen we vooraan een groot podium en dan in een grote rechthoek allerlei kleinere podiums, die niet met elkaar in verbinding stonden. Het eerste wat in ons opkwam was natuurlijk: "Hoe geraken die daar op?" Maar, dat zouden we straks wel zien zeker?
De verwachtingen werden ruimschoots overtroffen. We zaten amper op onze stoel, maar stonden allemaal mee te dansen en te zingen met de liedjes van Koen en Kris. Voor die mannen moet het toch een ongelooflijke kick zijn om heel het Sportpaleis te horen meebrullen met jouw nummers...
Tijdens de tweede helft meerde het ronde podium aan op de verschillende eilandjes in de zaal, waardoor iedereen Koen en Kris van (redelijk) dichtbij kon zien. De groep speelden al hun bekende nummers, en jong en oud genoot met volle teugen van het spektakel. Het tweede deel was afgelopen, Clouseau nam afscheid van hun publiek, maar, waar waren Natalia, Bart Peeters en Jan Leyers?
Uiteraard vroeg het publiek om meer nummers en ja hoor, daar kwamen ze opnieuw het podium op. Ondertussen waren er tussen de eilandjes bruggen gebouwd, waardoor het podium een grote rechthoek geworden was, waar in het midden publiek stond. Toen Koen en Kris op de grootste brug stonden, kwam de aankondiging: ze hadden beslist om van de bis-nummers een klein derde concertdeel te brengen, met enkele gasten die in de vorige sportpaleis-reeksen ook aanwezig waren geweest. (Aaaah, daar komen ze dus :)) En een derde deel werd het!
Eerst was er Bart Peeters die kwam meezingen, daarna werd Jan Leyers op het podium geroepen, en als laatste was ook Natalia uitgenodigd. De mannen en vrouwen op het podium gaven het beste van zichzelf en het publiek kon alleen maar genieten.
Koen Wauters met Jan Leyers en Bart Peeters
Koen Wauters met Natalia
Eventjes hield de zaal massaal zijn adem in: Koen Wauters viel tijdens het nummer "I'm into Folk" van het podium af. Maar, gelukkig waren daar zijn fans, die hem opvingen. En, al vanop hun handen, zong hij gewoon verder.
Koen Wauters, vlak voor hij valt.
Kort samengevat: een fantastische avond vol ambiance, een prachtig concert en héééééééééééééééél blij dat ik erbij was!
Even een beetje uitleg
Door mijn vele taken voor school (en omdat ik helemaal niet vertrouwd was met bloggen), heb ik alles eerst in het kort opgeschreven, zodat ik mijn indrukken zeker niet zou vergeten. Nu ik een beetje meer tijd heb, zet ik al mijn muzische ervaringen in enkele dagen op mijn blog.
Veeeeeeeeeel berichten in korte tijd dus...
Liefs,
Evy
Veeeeeeeeeel berichten in korte tijd dus...
Liefs,
Evy
Abonneren op:
Posts (Atom)